Permanente Collectie/Tentoonstelling

Albert Raty is een van de belangrijkste kunstenaars van de School van Vresse. Uiteraard omdat hij daar woonde en er zijn atelier vestigde, maar vooral ook, omdat zijn herkenbare stijl hem tot een zeer gewaardeerde artiest heeft gemaakt. Zijn invloed is breed en groot, en wanneer hij onze regio's weergeeft, zijn zijn kleuren die van de Ardennen: het bruin van zijn land, het groen van zijn bomen en het oker van zijn heuvels. Dit verklaart de voorname plaats die voor deze kunstenaar is gereserveerd binnen het Kunstcentrum. Meer dan dertig van zijn werken zijn tentoongesteld in de Albert Raty zaal.

Zijn eerste tentoonstelling in « La Glycine » kwam tot stand door na een drankje naar José Chaidron te roepen: « Ik zou hier graag willen tentoonstellen! ». De volgende maand al was de tentoonstelling een groot succes. Johnny Schuddeboom was één van de eerste kunstenaars die een belangrijke schenking van 25 doeken heeft gedaan aan de Stichting Chaidron-Guisset, enige tijd voor zijn dood.

Marcel Hubert maakt deel uit van de « andere clan » van Vresse, die van de « Hostellerie de la Semois ». Hij heeft dus nooit tentoongesteld in « La Glycine ». Maar net als alle kunstenaars van de School van Vresse, markeerden het dorp Vresse en de regio Basse Semois zijn leven en zijn artistieke werk grondig.

Henri Spitsaert is een getalenteerde schilder die zichzelf al onderscheidde toen hij nog maar 15 jaar oud was door een portret van zijn vader te maken, kort voor diens dood. Zijn leven in Vresse, in een Ardeense woning in Maltournée, inspireerde hem veel. Hij koesterde de landschappen en gehuchten in de Ardennen die de basis vormen van zijn beste werken.

Jacques Vander Elst is in de eerste plaats een kunstenaar uit de Ardennen. Omdat hij jarenlang zijn atelier en woonplaats had in Vresse, was hij goed geplaatst om de natuur te begrijpen en haar hardheid uit te drukken. Zijn visie op de streek gaf zijn kunst een zekere kracht. Zijn donkere kleuren contrasteren met die van het kustlandschap van Bretagne. Maar de Ardennen zijn zoals ze zijn, donker, ruig, gekweld en laten weinig ruimte voor licht, dat gedwongen tussen de bomen moet sluipen. Jacques Vander Elst wist het ware gezicht van deze streek te schilderen.

Christian Brasseur is een zeer gewaardeerde kunstenaar van de School van Vresse. Hij is een neef van Maurice Brasseur, een Luxemburgse politicus en de eerste voorzitter van de Stichting Chaidron-Guisset.
Hij exposeerde voor het eerst in de Salons van « La Glycine »  in juli 1983, een evenement waarvan de kronieken van « La Glycine »  de gebeurtenissen bijhield. « Heel Vresse en Bouillon waren aanwezig om deze kunstenaar te begroeten, wiens talent gelijk staat aan zijn vriendelijkheid. »

In 1966, na in de open lucht te hebben geschilderd, nam Milo Dardenne plaats op het terras van het hotel-restaurant « La Glycine ». José Chaidron zag de staat van zijn handen en vroeg hem om zijn werk te laten zien. Hij zei: « Meneer, ik houd van wat u doet, binnen de vijf jaar stelt u bij mij tentoon! ». Milo geloofde er niets van maar kreeg vijf jaar later een brief die hem aan de belofte herinnerde...

Guillaume Edeline verdient zijn plaats tussen de belangrijkste schilders uit Zuid-België : Heintz, Barthélemy en Raty.
Het was in de jaren 30 dat Guillaume Edeline José Chaidron ontmoette. Om de Semois ten koste van alles te kunnen schilderen, verliet hij Namen per fiets met zijn penselen, schilderijen en bagage.Bijna aangekomen op zijn bestemming, werd hij betoverd door de schoonheid van het landschap van de vallei van de Semois en maakte een val. Een voerman bracht hem daarop helemaal onder het bloed naar « La Glycine » in Vresse bij José Chaidron en zijn ouders, die meerdere dagen voor hem zorgden.

«Zoek kunstenaars voor een collectieve tentoonstelling ... Het is door op een mooie lentedag in 1981 positief op deze kleine advertentie in een lokaal annonceblad te antwoorden, dat ik zonder me al te veel vragen te stellen de wereld van de Kunst betrad. Weinig kennis op dit gebied, geen artistieke opleiding, op een paar lessen tekenen per correspondentie na. Tot mijn grote verbazing kenden de enkele aquarellen en andere tekeningen met Chinese inkt die ik voorlegde hun kleine succes. » Gerard Gribaumont, januari 2016.